Tijdens het varen is het leuk om, om je heen te kijken. Behalve fabrieken, bomen, vogels ofzo, zien we ook allerlei schepen. Van groot tot klein en van mooi tot bahh, lelijk. Ook is goed te zien dat schepen rekening moeten houden met hun vaargebied en waterstanden, brughoogte etc. soms als de schepen hun stuurhut helemaal omlaag hebben moeten doen, dan kijken ze via hun apparatuur. De dode hoek is gigantisch, als ze überhaupt al iets zien. Best iets om als medevaarweggebruiker rekening mee te houden.

Bij Wendeburg zijn we al 248 kilometer bij Berlijn vandaan. Zo is het dan geschiedenis geworden.

Na Berlijn varen we voor een deel dezelfde weg als heen. We willen dan wel andere dingen zien en als het uitkomt andere overnachtingsplaatsen aandoen. Om te beginnen gaan we dus wel weer naar Brandenburg en daar mogen de fietsen uit de mottenballen, want we gaan naar het Industriemuseum. Het museum is gevestigd in een oude staal en walsfabriek.  Het lijkt wel of ze na de laatste werkdag de deur hebben dichtgetrokken en alles gelaten zoals het was. Heel indrukwekkend dat grootse en zware materieel. We zijn wel blij dat dat ons werk niet is. Lijkt ons niet echt gezond in die hitte, zwaar werk en de gassen die vrijkomen. Op de heenweg krijgen we een bui over ons heen en om dat goed te maken kruist op de terugweg een vos ons pad.

Buiten het stadse zijn allerlei meren en bij Berlin-Kladow ligt de Wannsee; een fijn plekje en hopla het jolletje het water in. Er staat een flinke bries en Kirsten en ik presteren het om het grondblok (waar de grootschoot mee vast staat) kapot te zeilen. Gelukkig is daar handige Frans en vooruit: go with the flow. Frans heeft ook nog met zijn dochter gezeild en zo krijgen we allemaal mooie momentjes. Tegen de avond gaan we een stukje verder, daar hebben we vorige week een jong vosje gezien en hopen dat weer mee te maken. We zitten met z’n drieën op de uitkijk en zien niets. Nou ja wel de Manderijneend weer en nu met twee jongen. Jammer maar de vader is spoorloos en juist de mannetjes zijn spectaculair mooi. Op het moment dat we besluiten om naar binnen te gaan, zie ik dan toch nog het jonge vosje. Jammer voor Frans en Kirsten die missen hem net.

Zo, we liggen in Berlijn; de bestemming die we gekozen hebben van het jaar, MAAARRR…..

Via een mooie route varen we naar Brandenburg en we vinden nog een prachtige afmeerplek ook. De belangstelling voor ons scheepje blijft groot. We krijgen er bijna rode wangetjes van. Er komt een rondvaartboot langs en die toetert een paar keer. O jee denk je dan, we liggen op zijn plaats en moeten snel wegwezen. Niks hoor met de luidspreker roept hij knoeperhard over het water dat we een prachtig schip hebben. Lachen toch. Brandenburg is een leuke stad en is gebouwd op drie eilandjes. De Altstad, Neustad en Dom. Als we een kerk binnenlopen is die verrassend mooi en oud. We mogen naar boven de toren in en dat is een weg via vele trappetjes en natuurlijk langs de klokken en prachtige houten verbindingen waaruit de toren is opgebouwd. Er is in de kerk ook een oude bibliotheek. Door rode stenen is aangegeven op de weg, waar vroeger de stadsmuur heeft gestaan. Na een wandeling door de Altstad en de Neustad komen we terug aan boord en we zitten gezellig op een bankje en dan zie ik een klein bordje aan de walkant van een afmeerbord. Blijkt dat we daar 1.90 Euro per meter moeten betalen. Er is helemaal niets, geen stroom of afvalbak te bekennen. Om hiervoor ruim 50,- euro te betalen…. daar hebben we geen zin in en vertrekken naar een plek dichtbij de sluis. Hier komt de buurman vertellen dat we langer moeten blijven, omdat de stad zo mooi is en omdat hij ons een mooi uitzicht vindt om naar te kijken.

Wat gebeurt er toch? De hele tijd varen we over het Mittellandkanaal met bossen en landerijen naast ons. Ik vertelde al eerder, het is net een boswandeling maken. Nu is het opeens een recht kanaal ontdaan van het mooie groen. Dit is saai. Is dit nog een gevolg van het voormalige Oostblok? We komen bij het aquaduct en maken vast achter een bak en vóór een sportbootplek. Hier staat op een bord dat sportboten moeten melden bij de sluis en wachten om in konvooi verder te varen. Wij gaan eerst maar eens even een wandelingetje maken langs dit fraaie kunstwerk. Waarom deze nu smaller is gemaakt dan die bij Minden? Het zal wel een geldkwestie zijn. Maar het is een beetje jammer dat schepen elkaar hier nu niet tegen mogen komen. De Elbe stroomt flink onder het aquaduct door en ziet eruit als een mooie rivier. Als we terug zijn bij de Talisman dan starten we de motor, kijken op AIS en roepen via kanaal 10 dat we eraan komen. Er is geen schip te bekennen. Bij de sluis meldt Frans ons en moeten we vastmaken op de sportbootplek en wachten tot we geroepen worden. (Dit klinkt best sacherijnig) Deze sluis laat ons negentien meter naar beneden gaan. Joepie… er zijn drijvende bolders dus dat scheelt een hoop werk. Bij een vorige met een verval van vijftien meter, moesten we steeds overpakken en was het hard werken geblazen in de zon. Nu komen we op het gemakje lekker in de schaduw en bij het uitvaren krijgt Frans nog een berisping dat hij zich de volgende keer echt moet melden voor we het aquaduct op varen. Hij vertelt vriendelijk dat hij op AIS gekeken heeft en geroepen op kanaal 10, maar nee dat telt niet. Oké niet meer ondeugend zijn , haha. Ik denk bij sportboot aan een jachtje en dat is onze dame niet. Nee deze is varend erfgoed! Einde van het Mittellandkanaal.

Het is gelukt om een kaart voor de elektra te scoren. Op sluis Anderten door heel vriendelijke mensen geholpen. Beetje jammer dat de eerst volgende ligplaats geen elektriciteitskasten heeft, haha. Verder werkt het goed en ook water kunnen we zo kopen. Deze sluis ligt 65 meter boven de zeespiegel en bij de volgende sluis gaan we alweer zakken. Weten jullie dat dit kanaal pas sinds 2017 volledig in gebruik is? Door de tweede wereldoorlog is de boel bij Maagdenburg stil komen te liggen en na de oorlog had het voormalig Oostblok geen interesse.

Nou de lange wandeling door het veengebied is er gekomen hoor. Wat een prachtige omgeving en leuk: drie uitkijktorens, zodat je ook een goed overzicht krijg van het gehele gebied. We hebben gelezen dat de Kraanvogel daar voorkomt, maar helaas deze was op vakantie. Wel veel andere vogels en vlinders gezien.

Nog even terugkomen op de molen bij Hörstel die zo bijzonder is. Nou het was leuk, maar wij hadden een heel ingenieus systeem verwacht voor de waterkracht waarnaar hij is omgebouwd, maar dat was er niet. Wel heel vriendelijke mensen en een mooie fietstocht. We zijn nog langs een andere molen gefietst ook, dus het was bijna Kinderdijk, haha.

De lucht is zwaar van de geur die de Lindebloesem levert. Er staan hier gigantisch veel Lindebomen en ze staan allemaal in bloei. Jullie snappen vast wel dat wij verse lindebloesemthee drinken. Verder is het druk met langs scherende zwaluwtjes en kwikkende kwikstaartjes. Wat een heerlijkheid om zo dicht bij de natuur te mogen leven. Varen op zondag is met mooi weer even anders dan op andere dagen. Overal langs het kanaal stikt het van de zwemmers, suppers en wat er al kan drijven. Reuze gezellig en dat wordt de mensen van harte gegund om in het water te spelen en sporten met deze warmte, maar…velen vergeten in hun spetterend enthousiasme dat er ook schepen varen. Wij zijn maar klein en varen op ons gemakje. Nou ja gemakje is er vandaag niet bij. Het is heel geconcentreerd varen, want je wordt af en toe gek van alles dat er voor je kop komt. Vooral suppers zijn onberekenbaar. Onze collega’s uit de beroepsvaart moeten toch regelmatig met zweet in de handen zitten. Beste watersporters die dit lezen, bedenk dat de schepen van nu snel varen, groot zijn en veel zuiging geven. Zwem met een duidelijk drijflichaam bij je en wees duidelijk met wat je van plan bent te gaan doen. Ga dus niet vlak voor de kop van een schip naar het midden van het kanaal peddelen, maar laat zien dat je naar de kant stuurt.

We zijn vertrokken van Ravenstein en vlot doorgevaren naar sluis Weurt. Sluis Weurt is gestremd tot 12.00 uur en wij komen er aan om kwart voor twaalf en passen gelijk bij de eerste schutting. Bofkonten zijn we. We draaien de Waal op (later de Rijn) en nu komt het echte werk. Stampen tegen de stroom in tot we bij de Vluchthaven Lobith zijn. Hier vinden we een plekje bij een tankertje opzij en lopen dan even het stadje in. Op de boulevard lekker een ijsje eten en kijken naar de schepen (die zien we tenslotte anders nooit, haha).