Buiten het stadse zijn allerlei meren en bij Berlin-Kladow ligt de Wannsee; een fijn plekje en hopla het jolletje het water in. Er staat een flinke bries en Kirsten en ik presteren het om het grondblok (waar de grootschoot mee vast staat) kapot te zeilen. Gelukkig is daar handige Frans en vooruit: go with the flow. Frans heeft ook nog met zijn dochter gezeild en zo krijgen we allemaal mooie momentjes. Tegen de avond gaan we een stukje verder, daar hebben we vorige week een jong vosje gezien en hopen dat weer mee te maken. We zitten met z’n drieën op de uitkijk en zien niets. Nou ja wel de Manderijneend weer en nu met twee jongen. Jammer maar de vader is spoorloos en juist de mannetjes zijn spectaculair mooi. Op het moment dat we besluiten om naar binnen te gaan, zie ik dan toch nog het jonge vosje. Jammer voor Frans en Kirsten die missen hem net.
De volgende dag als we gaan vertrekken en met het hijsen van de spudpaal knalt met een klap het deksel van de kast af doordat het touw is gebroken. Gelukkig heeft Kirsten niets (zij zat op het bankje ernaast) helaas hebben we wel een probleem met de paal nog in de grond. Gelukkig hebben we tools gekregen, zodat we de spudpaal kunnen vasthaken en omhoog halen. Lijkt vreselijk ingewikkeld, maar is zo gemaakt dat dit direct lukte. Nu blijkt dat er ook nog iets verbogen is en de paal niet in zijn borg kan haken. Ook dit heeft Frans weer op kunnen lossen en de paal hangt dan toch in zijn borg. Het getijdenblok ligt nog wel onderin de onderste paal. Jammer dat we deze paal niet meer kunnen gebruiken tot we op de werf geweest zijn. De vragen hoe dit kon gebeuren gaan nog steeds door ons hoofd. Frans heeft de touwen gecontroleerd voor we op reis gingen en hoe die verbuiging is ontstaan snappen we ook nog niet.
Al met al komen we in Potsdam aan en dat is een heel mooie stad. Ruim opgezet en veel mooie gebouwen. Oude en nieuwe. Wij vinden een plek tegenover een oude brouwerij, waar woningen in gemaakt zijn. In het centrum zijn veel leuke winkeltjes en restaurantjes. Ook is er een Nederlandse wijk met huizen krek zoals in Nederland. Verrassend genoeg is deze wijk al in 1733 gebouwd door een Nederlandse architect. Vanzelfsprekend is er ook een Slot met een groot park eromheen.
Vanmorgen hebben we afscheid genomen van onze Kirsten bij de trein naar Nederland. Het station was heel praktisch dichtbij. Wij gaan saampjes verder en zijn nog niet zo lang onderweg als we wederom controle krijgen van de waterpolitie. Deze man heeft heel uitgebreid alles gecontroleerd. De papieren, brandblussers en verbandtrommel. Hij was wel vriendelijk en was onder de indruk van het schip. Toen hij beneden kwam brak er een glimlach door en werd hij helemaal enthousiast van onze keuken en alles was zo mooi en netjes. Duidelijk, we zijn goedgekeurd en mochten verder varen.
Het wordt misschien wat saai, maar we blijven wederom op een meer bij Havel kilometer 42,5. Dit keer gaat de kano het water in en maken we een tochtje en komen langs een visser die bezig is met zijn netten. Frans vertelt dat hij van het Visserijmuseum is en vraagt of hij een foto mag maken.
Als het gaat zoals het bedacht is door ons, gaan we morgen naar Brandenburg en naar het Industriemuseum.
Reactie plaatsen
Reacties
Wat maken jullie toch mooie dingen mee.
Fijn dat Kirsten een stuk mee kon genieten 👍
Wat leuk om via jullie verhalen met jullie mee te kunnen reizen! Ik geniet ervan. Fijne reis vakantie verder. Groetjes Caroline en Ruud