Je moet wat als je verplicht stil ligt en we maken dan wat wandelingetjes in de omgeving. Het dorp waar we nu bij horen is een echt Frans dorpje en het winkelhart bestaat uit één winkel. Aan de gevels kunnen we zien dat er meer geweest zijn, maar net als bij ons kan de kleine winkelier niet op tegen de giga-supermarkten en warenhuizen.

Soms heb je geluk bij een ongeluk. Nu er problemen met de generator zijn, ben ik blij dat toevallig Sjoerd met zijn gezin aan boord zijn. Hij heeft Frans geholpen om een tijdelijke reparatie uit te voeren. Om te beginnen hebben ze een takel aan het plafond gemaakt en toen de motor opgehesen. Gelukkig heeft Frans nieuwe draadeinden op voorraad en die heeft hij pas gemaakt. Toen moest de motor weer met de draadeinden op de trillingsdempers gezet worden. Dit alles gebeurde onder het toeziend oog van Jelte die niet weg te slaan was. Kortom de generator draait weer en we komen op tijd bij de auto aan. Die moet nog bij het dorp aan de oplader en dat kan mooi gebeuren terwijl we als afsluiting op het vuurduveltje pannenkoeken bakken.

Auxerre!!! Ons verste punt. Jawel, we hebben het gehaald.  Auxerre een mooie regiohoofdstad met Cathédrale Saint- Etienne  en Abby Saint- Germain er hoog boven uitstekend. Van Charmoy tot Auxerre zijn we door acht sluizen geschut, een stukje van twintig kilometer. Gelukkig hebben we extra matrozen aan boord dus dat scheelt. Verder kunnen we niet, omdat de sluizen te smal en de bruggen te laag zijn. We liggen vlak voor de laatste brug echt het aller- aller verste puntje van de reis, haha. We genieten van de prachtige stad en het mooie weer. Het is “maar” 28 graden en er waait een lekker windje en daardoor hebben we genoeg energie om rond te dwalen.

Varend op de Yonne zegt Frans menig keer : het lijkt of je in een schilderij vaart. Dit klopt helemaal en aan de wal waan je jezelf in de middeleeuwen. Pittoreske plaatsjes met vakwerkhuizen en smalle straatjes veelal bestraat met keitjes. Na Sens maken we een stop bij Villeneuve-sur-Yonne; een ommuurde stad met mooie poorten. We bezoeken een museum van de Gendarmerie in zo’n poort en ook nog een expositie.

Als we aan de kade van Sens afgemeerd liggen krijgen we een fotograaf met een model aan boord. Het duurde deze reis nog eigenlijk best lang voordat we als decor aan de slag gingen. Eigenlijk overkomt ons dit in het buitenland vaker. Zo hebben we al eens een beroemde Franse rockzanger (wij nog nooit van gehoord) aan boord gehad. Is er een fotoshoot voor outdoor kleding en diervoeder gemaakt en nog meer fotomodellen opgedirkt en in allerlei sexy kleding.

Op zondag maken we een wandelingetje door Evry en komen langs een pagode. Het blijkt de grootste Vietnamese pagode in Europa te zijn. Met een mondkapje op mogen we naar binnen. Wel schoenen uit natuurlijk en dan kom je toch in een gigantische gebedsruimte. Een groot Boeddhabeeld en bloemen en fruit voor het offeren. Wij waren nog nooit in een pagode geweest en vonden het een ervaring die we niet gemist willen hebben. We krijgen een leuk bericht uit Woerkum dat er op een schip in de haven een klein buurmeisje is geboren. Het duurt nog even voor we kunnen kennis maken met de kleine dame.

We kronkelen samen met de Seine naar en door Parijs. De Seine heeft heel grote lussen en zo kan het zijn dat we maar een paar kilometer hemelsbreed van de Eiffeltoren verwijderd zijn, maar dat het nog een paar uur duurt tot we daar daadwerkelijk langsvaren. We hebben geen duidelijk plan voor Parijs. We hebben gehoord dat je niet meer zo gemakkelijk ergens kan liggen. Als we een plekje zien dat ons wat lijkt maken we vast en als ik op google maps kijk zie ik dat het twee uur lopen is naar de Eiffeltoren. We zitten precies in een bocht die ver van het centrum afligt, dit wordt hem dus niet. Los maar weer en verder. Vergeleken met 6 jaar geleden is het een stuk drukker geworden. Het water wordt wit gevaren door passagiersboten (en deze zitten tjokvol) en ook de beroepsvaart is goed aanwezig. Parijs heeft het vervoer per water ontdekt en er zijn verscheidene overslagplaatsen.

Soms baal je behoorlijk. Frans is buiten aan het boenen geweest en ik binnen en de ramen van de stuurhut ontdaan van vingertjes en weet ik veel wat er aan gesmeerd is. Mooi tevreden gaan we varen en dan.., jawel hoor een combine aan het werk en een giga stofwolk. De stukjes stro zie je door de lucht vliegen en op ons schone scheepje landen, grr. Maar ja zo is het leven, nietwaar.

Woensdag maken we een lange vaardag. Donderdag is het Quatorze Juliet een grote feestdag in Frankrijk en dan ligt bijna alles stil. Geen bakker, geen sluizen etc. Het is ook een warme dag, dus buiten spelen is ook niet echt mogelijk in de zon. Kindertjes spelen en knutselen binnen en wij gaan van sluisje naar sluisje. Omlaag- omhoog en vise versa. Ook krijgen we weer een tunnel, maar deze keer is die maar 1 kilometer lang. Na de tunnel kunnen we bij een publieke kade bij een silo water laden. De slang moet wel verlengd worden en dan kolkt het naar binnen. In een mum van tijd zit de tank vol en kunnen we verder.

Wat een gezelligheid om de kinderen en kleinkinderen aan boord te hebben. Anne mag met Lasse in het stapelbed en we hebben wel twintig keer naar “mijn bedje” moeten kijken. Wat voelt ze zich groot nu ze niet in het campingbedje hoeft. Niels krijgt het achteronder voor zich alleen en voelt zich ook heel groot.

Wandelen, fietsen, bloemen plukken ofwel genieten in la France. Frans gaat weer naar de Boulanger (bakker) om voor het ontbijt une baguette (stokbrood) te kopen.

Het hele weekeind zijn we in Quesnoy blijven liggen. Veel wandelen en op de fiets naar Lille. Over het jaagpad op zondagmorgen en DRUK. Het lijkt de Kalverstraat wel. Wandelaars, gezinnetjes met wegschietende kindjes, fietsers, wielrenners, joggers, honden en daar moet je tussendoor laveren, maar we leven nog. Lille, in het Nederlands heet het Rijsel. Vroeger hoorde het bij de Nederlanden. Als België en het noordelijk deel van Frankrijk nog bij Nederland hoorden, waren we bijna een groot land. Lille heeft een mooi historisch centrum en een citadel. In en om de citadel wordt veel gesport en gerecreëerd. Lekker bewegen en buiten zijn. Nou, na dertig kilometer fietsen en de hele dag door Lille lopen kan ik wel zeggen dat ook wij bewegen. We zien mooie straten, pleinen en gebouwen. Soms lopen zomaar een kerk binnen en de een is deels oud en deels heel modern. Een ander heeft een expositie van moderne kunst in het oude gebouw. Verrassend om allemaal te zien. Frans komt helemaal met zijn hoofd in de wolken. Ook komen we langs een grote reus en zijn huisje.