Er is weer van alles te zien. Mannen die in de hoogspanningsmasten omhoog klimmen en wel acht grote ouderwetse vliegtuigen die kort na elkaar laag overvliegen, dreigende luchten en natuurlijk de mooie Maas. Dorpjes, koeien en veel watervogels. Genieten dus.

Een gezellig weekeind is het geweest in Dordrecht. Met de open monumentendag zijn we binnen wezen kijken op plaatsen waar we nog niet eerder waren. Dordrecht is rijk aan historie en heeft prachtige monumenten. De Wolwevershaven waar we liggen is er een van. Pakhuizen langs de kade die hun eigen verhaal vertellen, een schroevendokje (hier hebben we een keer de gehele monumentendag in gehangen), een mooi ophaalbruggetje en natuurlijk niet te vergeten een scala aan historische schepen van stoomboot tot schoener. We maken een wandeling door heel smalle straatjes en prachtige gebouwen en het hof waar in 1572 de eerste vrije Statenvergadering gehouden is. In dit hof zijn wij 45 jaar geleden in het huwelijk getreden. Nu bezoeken we de Augustijnenkerk en het klooster.  Naast de vroegere lagere school van Frans lopen we binnen bij het vrij metselaarsgilde. Nooit geweten dat dit hier was, zei Frans.

Als je leeft en vaart zoals wij, dan kom je vanzelf dicht bij de natuur. Wij genieten hier erg van en eigenlijk snap je het niet, want het prikt, steekt, bijt en kriebelt ook nog. Gelukkig is de natuur meer dan dat. Prachtige luchten en vergezichten, heerlijke geuren en ga zo maar door. We varen over de Oosterschelde en zien de Zeelandbrug voor ons opdoemen. Zeehondjes zien we niet, want daarvoor is het tij verkeerd. Met laag water kan je ze meestal zien liggen op de zandplaten, maar die lopen met het opkomende tij vol. In Zierikzee krijgen we een mooi plekje in de haven en we doen boodschappen en lopen de hele vesting rond. Als we bijna bij het schip zijn begint het te druppelen en goed en wel binnen pakken donkere wolken zich samen boven Zierikzee en de Talisman. Het bliksemt en het dondert, het is kletsnat en de avond valt vroeg vandaag. Ik probeer de bliksem met de camera te vangen, maar dat lukt niet. Er zijn daar andere instellingen voor nodig en dat weet ik dan weer niet. Toch krijg ik wel mooie plaatjes hoor.

Gisteren gingen we met de lift, maar vandaag gaan we via het hellend vlak van Ronquières. Het lijkt hier wel een waterpretpark met leuke attracties. Het hellend vlak heeft een toren van 150 meter hoog. Wat die toren doet is mij niet geheel duidelijk, misschien voor het mooi, of om er techniek in te verstoppen. De lengte van de helling is 1432 meter met 5% hellingsgraad. Het hoogteverschil dat overbrugt moet worden is 68 meter. Naast de helling ligt een buis waar water doorheen stroomt en een turbine wekt de nodige elektriciteit van het complex op. Best wel modern en milieubewust. De bakken waar je in vervoerd wordt, rijden als wagons over rails en worden met kabels voortbewogen. Het hele kunstwerk is in 1968 in gebruik genomen. Alle andere keren zijn we van beneden naar boven gegaan, maar vandaag gaan we naar beneden en dat ziet er dan toch echt anders uit. Doordat er een sluis voorbij Charleroi gestremd is moet alle scheepvaart via de schepenlift en het hellend vlak. Dit geeft drukte en we moeten dan ook geduld hebben, maar je verandert er toch niets aan en we kunnen op het gemak lunchen.

We varen naar Antoing en dat is al over de grens met België. Hier krijgen we bezoek van vrienden die graag meevaren. Frans boent de kop van het schip met ons matroosje en bij een wandeling langs het kasteel van Antoing lezen we dat je een rondleiding kan boeken bij de toeristinfo. Helaas is deze volgeboekt, maar we hebben ook een affiche gezien met een middeleeuws feest bij een kasteelruïne. Van de dame bij de toeristinfo horen we dat dit feest bij Tournai is. Maar goed twee kilometer bij de Talisman vandaan aan de Schelde. Zondagmorgen gaan we met de fiets daar naar toe. Het is wel even een dingetje om de fietsen op de kant te krijgen, want we liggen tegen een heel hoge muur. Gelukkig lukt het en hebben we een leuke ochtend op het middeleeuwse feest. Jelte mag boogschieten en krijgt een kap op van de maliënkolder.

Dinsdag zijn Sjoerd en Anouk met de kinderen aan boord gekomen. Het komt voor hen mooi uit om een tussenstop te maken op de Talisman. Wij kunnen gelijk hun verhalen en belevenissen horen van de vakantie in de Ardèche en het is altijd gezellig om ze aan boord te hebben.

Tsjonge jonge wat een rust. De sluizen doen waarvoor ze gemaakt zijn en aan boord gaat alles goed. Lekker rustig dus en wat moet je dan schrijven. Nou gewoon wat gekeuvel. We zijn naar de markt geweest. Er zijn hier in Frankrijk veel overdekte markthallen en die worden gecombineerd met kraampjes buiten. Tegenwoordig kennen wij dat ook in Rotterdam. Een beetje jammer is wel dat het niet goedkoop is. Kaas voor veertig euro een kilo, sugarsnaps voor negen en een halve euro de kilo, wel prachtige viskraam met nog pruttelende krabben en allerlei andere vissen. In Frankrijk zijn de boodschappen überhaupt niet goedkoop.

Dinsdag begon de dag met schrik. De generator startte niet!! Nonderju, niet weer geduvel! We gaan naar Melun, dat niet ver weg is, en we weten dat we daar aan de walspanning kunnen. Frans kan nu op het gemak kijken wat er aan de hand is. Hij loopt alle kabeltjes en stekkertjes langs en vindt achter de motor een los stekkertje. Pff, probleem simpel opgelost. We maken gelijk maar gebruik van de walspanning om de accu’s goed vol te laden, ik draai twee wassen. We doen boodschappen, gooien al het afval weg, draaien nog een vaatwasser en zo is het een nuttige dag geworden. Trouwens, net als de vorige keer hier was er een oefening van de brandweer. Deze keer met veel materieel, maar ik zag twee brandweermannen op een jetski rondjes varen, één in een nat pak en alle andere dronken volgens mij alleen koffie. Het zal een goede oefening geweest zijn.

Je moet wat als je verplicht stil ligt en we maken dan wat wandelingetjes in de omgeving. Het dorp waar we nu bij horen is een echt Frans dorpje en het winkelhart bestaat uit één winkel. Aan de gevels kunnen we zien dat er meer geweest zijn, maar net als bij ons kan de kleine winkelier niet op tegen de giga-supermarkten en warenhuizen.

Soms heb je geluk bij een ongeluk. Nu er problemen met de generator zijn, ben ik blij dat toevallig Sjoerd met zijn gezin aan boord zijn. Hij heeft Frans geholpen om een tijdelijke reparatie uit te voeren. Om te beginnen hebben ze een takel aan het plafond gemaakt en toen de motor opgehesen. Gelukkig heeft Frans nieuwe draadeinden op voorraad en die heeft hij pas gemaakt. Toen moest de motor weer met de draadeinden op de trillingsdempers gezet worden. Dit alles gebeurde onder het toeziend oog van Jelte die niet weg te slaan was. Kortom de generator draait weer en we komen op tijd bij de auto aan. Die moet nog bij het dorp aan de oplader en dat kan mooi gebeuren terwijl we als afsluiting op het vuurduveltje pannenkoeken bakken.

Auxerre!!! Ons verste punt. Jawel, we hebben het gehaald.  Auxerre een mooie regiohoofdstad met Cathédrale Saint- Etienne  en Abby Saint- Germain er hoog boven uitstekend. Van Charmoy tot Auxerre zijn we door acht sluizen geschut, een stukje van twintig kilometer. Gelukkig hebben we extra matrozen aan boord dus dat scheelt. Verder kunnen we niet, omdat de sluizen te smal en de bruggen te laag zijn. We liggen vlak voor de laatste brug echt het aller- aller verste puntje van de reis, haha. We genieten van de prachtige stad en het mooie weer. Het is “maar” 28 graden en er waait een lekker windje en daardoor hebben we genoeg energie om rond te dwalen.

Varend op de Yonne zegt Frans menig keer : het lijkt of je in een schilderij vaart. Dit klopt helemaal en aan de wal waan je jezelf in de middeleeuwen. Pittoreske plaatsjes met vakwerkhuizen en smalle straatjes veelal bestraat met keitjes. Na Sens maken we een stop bij Villeneuve-sur-Yonne; een ommuurde stad met mooie poorten. We bezoeken een museum van de Gendarmerie in zo’n poort en ook nog een expositie.