Het Gat van Plomp laten we achter ons en met windkracht 6 Beaufort varen we naar de Deeneplaat en maken vast in het haventje van Den Oude Man, zo heet het hier onder de oude Biesboschvaarders. Tegenwoordig dus de Deeneplaat of kortweg De Deen. Hier kan je lekker struinen en tegenwoordig kunnen we zelfs een bruggetje over en nog de polder De Hoge Hof (genoemd naar een boerderij die hier stond), rondlopen. Meestal is het hier te druk voor ons, maar in de herfst kunnen we dus een keertje hier vastmaken. Frans wordt gebeld door iemand die advies en hulp wil hebben bij een dekkleed of huikje over een zalmschouwtje. Als hij mij verteld over dit telefoontje en verteld dat het in de Biesbosch is en de mensen er iedere vrijdag zijn, is het duidelijk voor me. Laten we morgenmiddag dan maar gelijk langsvaren. We zijn nu toch in de Biesbosch.

Maandag zijn we voor een paar dagen gaan varen. In de haven zijn werkzaamheden, zoals palen trekken en aan de steigers werken. We moeten van ons plekje naar het hoogwatersteiger, maar wij besluiten dus om lekker weg te gaan. Eerst gaan we naar Heusden. Ook een vestingstadje met een leuke stadshaven. In het hoogseizoen is dat niets voor ons, want dan is het veel te druk. Nu een mooie gelegenheid om onder het bruggetje door te varen en af te meren op het knusse plekje. Tien  jaar geleden is het alweer dat we dit ook hebben gedaan. De doorgang is smal en er lag ook nog een flink jacht, zodat het lastig is om de draai te maken. Ook lijkt de doorgang breder dan het is, want onder water zit er aan beide zijden een dorpel van ongeveer dertig centimeter breed. Volgens Frans glijden we via een schoenlepel naar binnen, haha. We bekijken het stadje en omgeving en zien vlakbij een heemtuin waar we groenten kunnen kopen.

We willen graag de natuur in , de omgeving bij Nijmegen is zo mooi. We vinden een plekje in een klein passantenhaventje bij Mook. We moesten er wel even de verkeerde kant voor op, maar dat geeft niet. Het plaatsje Mook is niet bijzonder, maar het achterland is gewoon fantastisch. 16 kilometer lopen we in afwisseling van heide, bos akkerland of water. Heuveltje op en af, dat is goed voor de spiertjes. Teug in het dorp komen we langs een viskraampje en dan kunnen we het niet laten om gerookte zalm en gerookte makreel te kopen.

IJssel, Pannerdens Kanaal, Rijn, Waal en Maas.

Na Blokzijl zijn we de Weerribben op gegaan; een mooi natuurgebied. Hier hebben we een kanotocht gemaakt. De foto’s staan bij het vorige stukje. Waarschijnlijk is er iets mis gegaan met plaatsen van de tekst.

Zaterdag zijn we direct op de fiets gestapt om naar het Waterloopbos te gaan. Voor de zekerheid gaat het regengoed maar mee. Het Voorsterbos is werkelijk prachtig. Doordat er hier keileem in de grond zat, was de bodem niet geschikt voor de landbouw, daarom hebben ze er in de beginjaren bos aangeplant. Beregoed idee geweest, want nu kunnen wij er van genieten. Er is hier een ruime sortering flora en fauna en door de schelpen in de bodem komen er bijzondere paddenstoelen etc. voor. In 1950 is men begonnen met een openlucht waterloopkundig laboratorium. Dit heeft Nederland op de kaart gezet met hun kennis over het water. De havens van Thailand, Marsa-el-Bregha in Libië en natuurlijk de Hollandse delta werden hier ondermeer nagebouwd om te kijken wat voor gevolgen golven en stroom op de omgeving hebben. Een mooie wandeling van 3,5 km voert ons langs de restanten van verschillende objecten, zoals bv. golvenmakers en stuwen. Heel interessant en ik ben blij hier naartoe gegaan te zijn. Op de terugweg een andere route gefietst en ook nu zien we een stuk van het mooie bos. Beetje jammer dat het gaat regenen, maar ja je kunt niet alles hebben.

Het is grappig om een stuk van de Elfstedentocht te varen. Bekende plaatsen en dorpen en bijvoorbeeld het bruggetje van Bartlehiem. Dokkum en Leeuwarden door (we zien de klipper van onze vorige buurvrouw liggen) smal water en veel bochten, zo nu en dan een jacht wat echt als een rund bezig is, zorgt ervoor dat Frans het behoorlijk aan z’n stuurspieren krijgt. De wind trekt ook al flink aan, er is storm voorspeld.

In ons vorige stukje vertelde ik dat we naar de Wierden gingen kijken. Wierden heet het in Groningen en terpen in Friesland. Het dorpje Ezinge ligt op een Wierde en aan één kant is de wierde afgegraven, omdat de grond erg vruchtbaar was. In het museum wordt alles goed uitgelegd.

We overnachten bij de sluis Peelo en bij Eelde. Wandelen na het avondeten en iedere keer is het een verrassing wat we tegenkomen. Zo komen we een grondwater station tegen die laat zien hoe hoog of laag het grondwater staat. Voor een gezond peil moet de meter in het groene stuk staan en rood is veel te droog. Op de foto is goed te zien dat we dicht tegen het rood aanzitten. Vandaar ook dat er bij de sluizen water terug gepompt wordt. Het is trouwens grappig dat we op deze plek op de grens met Groningen liggen. De kant waar wij liggen, (Eelde) is Drenthe en de overkant van het kanaal is Glimmen in Groningen.

De eerste sluis op de Drentsche Hoofdvaart is de Paradijssluis. Echt klein voor onze Talisman, maar het past net. Het is net tetris spelen, haha. Door de sluis meren we af en komen er al snel achter dat het Paradijs niet echt paradijslijk is. Drukke weg en spoorlijn langs ons, beetje jammer. Vroeger werd er met schepen gejaagd, met paarden op het jaagpad werd het schip voortgetrokken en als de schipper geen paarden kon betalen, liepen de vrouw of de kinderen in het zeel en trokken het schip vooruit. Op deze jaagpaden die aan beide zijde van het kanaal lopen, zijn fietspaden en wegen gemaakt toen de vooruitgang kwam. De wegen worden drukker en dat is voor ons jammer. Gelukkig is het zo leuk varen en is de omgeving verder prachtig, zodat we dit ongemak voor lief nemen. Kunnen we weer van de stilte genieten als we in Woerkum terug zijn.

Bij de bakker in Coevorden vers brood halen en dan richting Nieuw Amsterdam varen. Hier vinden we een mooi plekje onder de bomen. Spudpalen eronder en een berichtje naar broer en zus die met hun zoon op visite komen. Heel gezellig om ze weer eens te zien en een beetje jammer voor ze, want het zwemgoed is voor niks meegenomen. Het water ziet er niet zo fris uit en dat is een hard gelach als het zo warm is. Wat leuk is dat er een knoepert van een auto langs kwam en die man vroeg aan Frans: ben jij Frans en naar mij ben jij Mieke? Ja??? Ha, zegt Frans dan ben jij Kees. Nee ik ben Henk, maar nu blijkt Henk op de kont Woudrichem te hebben gelezen, hij vind ons schip mooi en heeft een vriend gebeld die in Woerkum woont (zelf werkt hij in Zaltbommel) en heeft gevraagd of hij ons kent. “Die liggen in de Historische haven” was het antwoord. Henk heeft gegoogled en onze site gevonden. Dit zijn toch van die leuke contacten.

Via de Haandrik waar we gekanood hebben zijn we in Coevorden aangekomen. Ook Coevorden is een vestingstad, dat voelt vertrouwd, haha. Het is bloedheet, maar we vinden een mooi plekje aan de buitenkant van de haven. Vóór vastmaken met een touwtje en achter de spudpaal. Alleen de kop ligt op havengebied. De havenmeester vindt het prima zo. Ook in Gramsbergen hebben we afgemeerd net naast het haventerrein op onze paaltjes. Goed voor de portemonnee, of de havenmeesters vinden ons scheepje zo tof dat ze blij zijn dat we er zijn , in ieder geval kost het ons niets.