Soms baal je behoorlijk. Frans is buiten aan het boenen geweest en ik binnen en de ramen van de stuurhut ontdaan van vingertjes en weet ik veel wat er aan gesmeerd is. Mooi tevreden gaan we varen en dan.., jawel hoor een combine aan het werk en een giga stofwolk. De stukjes stro zie je door de lucht vliegen en op ons schone scheepje landen, grr. Maar ja zo is het leven, nietwaar.
L`Oise is een mooie rivier. Groen en soms waan je jezelf in de jungle. Het voordeel van het groen is dat je er in kan schuilen voor de zon. Ze geven wel 42gr. op, maar op het water is het altijd iets koeler en bij groen ook. We zoeken naar plekjes waar we zo lang mogelijk in de schaduw liggen. Varen doen we in de ochtend en begin van de middag zoeken we dan een plek. De zonnetent wordt opgezet en de teilen gevuld met water een boekje en een glaasje drinken en vooral niet inspannen. Na het avondeten lekker in de weer met de dekwasslang en dan is het leven zo gek nog niet.
Als je op je gemakje om je heen kijk zie je van alles. Diertjes, bloemen, maar ook mooie en lelijke schepen en gebouwen. Je mag zelf bepalen wat je mooi vindt of juist niet. Wij krijgen leuke reacties van mensen en er wordt veel gezwaaid.
Gisteren na het eten begon het naar rook te ruiken en dat werd steeds erger. Ik heb de patrijspoorten nog dicht gehouden. We zagen een grote rookwolk die langzaam onze kant op kwam. (brand ergens) Ook gaven ze onweer op en dat is zo onder de hoge bomen ook niet echt tof. Frans stelde dus voor om nog een eindje verder te varen. Zo is de kar weer gestart de paaltjes weer de hoogte in en zijn we naar Conflans-Sainte Honorine gevaren. Geen rook meer én we zijn op de Seine (je weet wel die rivier die door Parijs slingert). Het is heel gezellig op de kade. De terrasjes zitten vol en mensen flaneren, spelen op een skateboard, step of dansen. Wij zitten op ons eigen terras en genieten mee.
Vandaag hebben we een spannende sluis meegemaakt. Om te beginnen reageerde de sluiswachter niet op de marifoon oproep. Niet dat dat zo bijzonder is, maar wel lastig. Je moet maar weten wat de bedoeling is. Twee jachten, wij en een vrachtschip. Wie gaat er het eerst de sluis in? Wij dus en dan vaar je helemaal naar voren, want het wel zo sociaal als iedereen mee kan. En dan geen bolder in het boldergat en een plaats verder wel een bolder maar niet een op de muur zodat ik niet kan overpakken als het water stijgt. Frans heeft achterop helemaal niets en laat dus de motor maar bij staan. Wat wij niet weten is dat deze sluis niet zo kalm aan gaat als de vorige, maar er komt een stortvloed water aan! Frans moet de motor vol laten draaien om ons scheepje op zijn plek te houden. Als je maar met één eindje vastligt vlieg je als een razende heen en weer. Als we uit kunnen varen krijg ik het touw niet los, zo vast zit dat getrokken. Met veel moeite lukt het gelukkig. De schipper van het vrachtschip schud zijn hoofd, maar kunnen wij er wat aan doen dat er geen bolders zijn en we niet weten dat deze sluis voorin een ware kermisattractie is.
Morgen gaan we als het goed is Parijs zien.
Reactie plaatsen
Reacties
Wat heerlijk om de blogs te lezen. Jullie maken nogal wat mee! Veel plezier op jullie “ scheepje”
Mieke, je kunt misschien een boek gaan schrijven over jullie leven op het water. Je schrijft boeiend! 😘
Tssss, hoe durft die man! Knap gedaan hoor!! Een andere soort kermis is toch wat leuker, of lekkerder. Jammer dat hier geen zuurstokken aanwezig waren 🤪.
Mooie tocht, heb ik ook gemaakt, ook zulke sluizen gehad. Een hele kunst om het goed te volbrengen. veel plezier.