We zijn vertrokken van Ravenstein en vlot doorgevaren naar sluis Weurt. Sluis Weurt is gestremd tot 12.00 uur en wij komen er aan om kwart voor twaalf en passen gelijk bij de eerste schutting. Bofkonten zijn we. We draaien de Waal op (later de Rijn) en nu komt het echte werk. Stampen tegen de stroom in tot we bij de Vluchthaven Lobith zijn. Hier vinden we een plekje bij een tankertje opzij en lopen dan even het stadje in. Op de boulevard lekker een ijsje eten en kijken naar de schepen (die zien we tenslotte anders nooit, haha).
De volgende dag is het vroeg uit de veren, want de buurman vertrekt en zo varen we voor half acht al de grens over en Duitsland binnen. Het is kennelijk nog te vroeg voor de Wasserschütz, want we rekenen op controle, maar er is geen agentje te zien. Tegenwoordig mag je vanaf de grens tot aan de Ruhr niet aan de verkeerde wal varen en Frans pruttelt daarover, want hij vindt het een sport om zo gunstig mogelijk tegen de stroom in te varen. Dat betekent kribbetjes- en de binnenbochten varen. Het blauwe bord hebben we ook niet voor niks toch. Door de droogte van de afgelopen maand staat de Rijn best laag met als voordeel dat hij minder sterk stroomt. Dit stuk van de Rijn is lekker groen en breed. We varen langs Kalkar waar een oude (nooit gebruikte) kerncentrale is omgebouwd tot pretpark.
. Ook zien we twee schokkers in bedrijf en ik maak foto’s voor de mannen in de haven van Woerkum, die daar een schokker restaureren. We besluiten door te varen naar Wesel, maar laten Wesel voor wat het is (overal in de stad zie je ezels). We proberen altijd nieuwe overnachtingsplaatsen te pakken, zodat we op ontdekking kunnen gaan. We gaan het Wesel-Dattelnkanaal op en na ruim twee uur over het schutten van de sluis gedaan te hebben, (dit komt door de lage waterstand. De geladen schepen kunnen maar heel langzaam de sluis in en uit varen en voorzichtig de drempel over schuiven) besluiten we om door de sluis te blijven in Friedrichsfeld. Dan begint het te regenen en te regenen tot tegen de ochtend.
Doordat we onder een enorme eik liggen ziet ons scheepje er triest uit. Onder het blad en de takjes. Met eikenschors kun je tanen en dat merken we als we de volgende dag het schip schoonspuiten. Op plaatsen waar hoopjes bladeren liggen , is het echt boenen geblazen om de taan (bruine kleur) weg te krijgen. Nog even boodschappen doen en verder.
Dorsten is een oude Hanzestad, maar heeft erg te lijden gehad in de oorlog en nu is er veel nieuwbouw en het valt wat tegen. Het is wel een gezellige winkelstad. We hebben aan boord een heel assortiment aan aansluitingen voor elektriciteit en water, maar als Frans de walspanning wil aansluiten hebben we net de goede maat niet. Op de fiets naar een bouwmarkt wat fröbelen met stekkers en voilà stroom is er. We hebben leuke gesprekjes met mensen over ons schip. In Duitsland zijn ze ons soort schepen nog steeds niet echt gewend. Ze vinden het prachtig en vragen honderduit en maken natuurlijk foto’s. jammer dat we niet per foto een euro krijgen, want dat zou een aardig spaarpotje vullen.
Nu liggen we bij Schleuse Ahsen en hebben een prachtige avondwandeling gemaakt. We hebben ooievaars en een hertje gezien, verschillende libellen en ander gevleugelte en ook nog mooie planten en boerderijen.
Reactie plaatsen
Reacties
Fijn om weer te kunnen genieten van je verslag Mieke en de mooie foto's . Goede Reis en Behouden vaart
Mooi Mieke om te lezen over jullie reis en zo leer je ook nog iets over cultuur enzo…. 😉